Θα περιγράψουμε μερικές συχνές αιτίες και κάποιες γενικές αρχές θεραπείας

Ο ορθοπαιδικός σας θα είναι σε θέση να σας δώσει πιο λεπτομερή καθοδήγηση για το πρόβλημά σας

Το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής ή σύνδρομο πρόσκρουσης αποτελεί τη συχνότερη αιτία του πόνου στον ώμο στους ενήλικες.

Δημιουργείται από τη προστριβή του τενοντίου πετάλου των στροφέων μυών του ώμου με το ακρώμιο το οποίο αποτελεί μια οστική προεξοχή (επωμίδα), του οστού της ωμοπλάτης καλύπτωντας προς τα πάνω το βραχιόνιο οστούν.

Η συμπτωματολογία είναι πιο έντονη όταν το άτομο σηκώνει το άνω άκρο του πέρα των 90°

Ως ρήξη του στροφικού πετάλου του ώμου ορίζεται η μερική ή πλήρης ρήξη ενός ή περισσότερων εκ των στροφέων μυών της άρθρωσης του ώμου.

Η ρήξη αυτή είναι αποτέλεσμα είτε μακροχρόνιας εκφύλισης των τενόντων, είτε τραυματισμού και μπορεί να έχει σημαντικές συνέπειες για την άρθρωση του ώμου, όπως περιορισμό του εύρους κίνησης ή αρθρίτιδα.

Ανάλογα με την αιτία της ρήξης ο ειδικός για την άρθρωση του ώμου Ορθοπαιδικός θα επιλέξει και την κατάλληλη θεραπεία.

Εκφυλιστική ρήξη

Η ρήξη αυτής της μορφής μπορεί συχνά να αντιμετωπιστεί με συντηρητική αγωγή.

Τραυματική ρήξη

Οι ρήξεις αυτής της μορφής πρέπει να αντιμετωπιστούν χειρουργικά με συρραφή και επανακαθήλωση του τένοντα έτσι ώστε να αποκατασταθεί η φυσιολογική λειτουργικότητα του ώμου.

Η ασβεστοποιός τενοντίτιδα είναι το αποτέλεσμα της απόθεσης κρυστάλλων ασβεστίου εντός του τένοντα του υπερακανθίου ή και του υπακανθίου μυός στον ώμο.

Δεν είναι απόλυτα διευκρινισμένο τι ακριβώς πυροδοτεί την έναρξη της ασβεστοποίησης, εκτιμάται ωστόσο ότι στην κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσουν επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί ή εκφύλιση του τενοντίου πετάλου. Η απόθεση αλάτων ασβεστίου δεν οφείλεται σε διατροφικούς παράγοντες.

Η επώδυνη αυτή κατάσταση όμως είναι πιο συχνής σε ασθενείς με που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη ή έχουν θυρεοειδοπάθεια. Η διάγνωση γίνεται κλινικά και επιβεβαιώνεται με ακτινολογικό έλεγχο, ενώ σημαντικές πληροφορίες προσφέρουν τόσο το υπερηχογράφημα (US), όσο και η μαγνητική τομογραφία (MRI).Στην ασβεστοποιό τενοντίτιδα επιδεινώνεται η φλεγμονή και υπάρχει οξύς πόνος ειδικά κατά την κίνηση του χεριού αλλά και κατά την ανάπαυση σε πιο προχωρημένα στάδια.

Η κρίση αυτή συνήθως διαρκεί μερικές μέρες και συχνά υποχωρεί με συντηρητική αγωγή. Μερικές φορές όμως, μπορεί να μεταπέσει σε χρονιότητα, με διάχυτο πόνο που περιορίζει τις κινήσεις, ή να μπορεί να παρουσιάσει μια πορεία με εξάρσεις και υφέσεις. Ο ασθενείς παραπονιέται συχνά για έντονο νυκτερινό άλγος

Συχνά ο τένοντας αυτός, κυρίως μετά από μακροχρόνια χρήση και επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς παρουσιάζει φλεγμονές με έντονα συμπτώματα πόνου τόσο στις κινήσεις, όσο και εν ηρεμία. Σε μεγαλύτερες ηλικίες δε, συνυπάρχει και εκφύλιση των ινών του τένοντα, που συχνά οδηγεί στη ρήξη του τένοντα.

Η Θεραπεία της τενοντίτιδας της μακράς κεφαλής του Δικεφάλου στα αρχικά στάδια είναι συντηρητική θεραπεία δηλ χρήση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και φυσιοθεραπείας. Εάν αυτή αποτύχει, και κυρίως σε συνδυασμό με άλλες παθήσεις του ώμου, όπως πχ η ρήξη στροφικού πετάλου ακολουθεί χειρουργική θεραπεία. Σε αυτή γίνεται αρθροσκοπική Τενοτομή, δηλ διατομή του τένοντα για εξάλειψη του πόνου.

«Παγωμένος ώμος» είναι ένας όρος που περιγράφει μια παθολογική κατάσταση πυο χαρακτηρίζεται κατά κύριο λόγο από επώδυνη δυσκαμψία. Ο ασθενής παρατηρεί απώλεια του εύρους κίνησης σε περισσότερες από μια κατεύθυνση.

Ο ιατρικός όρος για τον παγωμένο ώμο είναι η συμφυτική θυλακίτιδα, και περιγράφει μια φλεγμονώδη πάθηση που προσβάλλει ολόκληρο το πέταλο των στροφέων και τον υποκείμενο θύλακο της άρθρωσης οδηγώντας σε ρίκνωση των ιστών και προσκόλληση του θυλάκου σε παρακείμενους ιστούς (π.χ. κεφαλή βραχιονίου).

Το αποτέλεσμα είναι να πονάει ο ασθενής και να μη μπορεί να εκτελέσει απλές ασκήσεις της καθημερινότητάς του.

H Βλάβη ή Πάθηση SLAP (SLAP- Lesion) είναι μια αιτία πόνου στη περιοχή του ώμου. Βασικά πρόκειται για αποκόλληση του άνω επιχειλίου χόνδρου στην ωμογλήνη.

Ο επιχείλιος χόνδρος είναι ινοχόνδρινος σχηματισμός που μοιάζει σαν δακτύλιος γύρω από τη περίμετρο της ωμογλήνης. Μοιάζει με το μηνίσκο του γόνατος και σκοπό έχει την συγκράτηση της βραχιόνιας κεφαλής στην ωμογλήνη. Είναι δηλαδή ένας σταθεροποιητικός παράγοντας.

Ο άνω επιχείλιος χόνδρος σχετίζεται άμεσα με τη κατάφυση της Μακράς Κεφαλής του δικεφάλου τένοντα.Στη πάθηση SLAP επέρχεται αποκόλληση του άνω επιχειλίου χόνδρου από μπροστά προς τα πίσω ( SLAP –Lesion : Superior Labrum from anterior to posterior) και η αιτιολογία της είναι τραυματολογική.

Συνήθως πρόκειται για σοβαρού βαθμού τραυματισμό στον ώμο, αλλά ακόμα συναντάται και σε επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς όπως συμβαίνει σε αθλητές ρήψεων ή άρσης βαρών.

Η οστεοαρθρίτιδα του ώμου είναι η φθορά των αρθρικών επιφανειών της άρθρωσης του ώμου. Είναι μια εκφυλιστική πάθηση, δηλαδή με την πάροδο της ηλικίας αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισής της.

Η οστεοαρθρίτιδα του ώμου μπορεί να χωριστεί σε δυο γενικές κατηγορίες ανάλογα με τα αίτιά της:

Η πρώτη κατηγορία αφορά στην πρωτοπαθή οστεοαρθρίτιδα, η οποία έχει μη επακριβώς καθορισμένα αίτια. Οι επιστήμονες την αποδίδουν σε γενετική προδιάθεση σε συνδυασμό με χρόνια καταπόνηση.
Η δεύτερη κατηγορία αφορά στη δευτεροπαθή αρθρίτιδα, η οποία μπορεί να οφείλεται σε κάποιο τραύμα στην περιοχή του ώμου, ρήξη τένοντα ή πιο σπάνια σε κάποια λοίμωξη.

Η αστάθεια του ώμου συμβαίνει όταν η κεφαλή του βραχιονίου κινείται έξω από τη γλήνη κατά τη διάρκεια κίνησης του ώμου. Αυτό συνδέεται με συμπτώματα που είναι τυπικά ο πόνος και μία αίσθηση σηκώματος.

Εάν η κεφαλή βγει εντελώς έξω από τη γλήνη τότε αυτό λέγεται εξάρθρημα. Εάν η κεφαλή βγει μερικώς έξω από τη γλήνη τότε αυτό λέγεται υπεξάρθρημα. Η αστάθεια του ώμου μπορεί να συμβεί σαν αποτέλεσμα ενός μόνο πραγματικού γεγονότος όπως μια πτώση. Μπορεί επίσης να συμβεί σαν αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενων κινήσεων που τεντώνουν τους συνδέσμους στον ώμο επιτρέποντας στην κεφαλή να μετακινηθεί μερικώς έξω από τη γλήνη.

Αν και η ευλυγισία ή χαλαρότητα του ώμου είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο της λειτουργίας του μερικά άτομα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα αστάθειας ώμου εξαιτίας της φυσιολογικής χαλαρότητας των συνδέσμων τους. Άλλα άτομα μπορεί να έχουν μια ικανότητα να υπερξαρθρώνουν ή να ετατοπίζουν τον ώμο τους συσπώντας επιλεκτικά τους μύες γύρω από αυτόν. Αυτές οι σπάνιες περιπτώσεις δεν έχουν συνήθως συμπτώματα πόνου..