“Τροχαντηρίτιδα” σημαίνει φλεγμονή του τροχαντήρα, συνεπώς πάσχει (φλεγμαίνει) ο τροχαντήρας (δηλ. το άνω τμήμα του μηριαίου οστού).

Στην πραγματικότητα δεν πάσχει το οστό αλλά οι θύλακοι που υπάρχουν φυσιολογικά γύρω από αυτόν, γι’ αυτό και η φλεγμονή του θυλάκου του μείζονα τροχαντήρα ονομάζεται διεθνώς “trochanteric bursitis” και επομένως ο πιο δόκιμος και ακριβής όρος είναι “τροχαντήριος θυλακίτιδα”.

Στο Σύνδρομο Μηροκοτυλιαίας Πρόσκρουσης παρουσιάζεται παραμόρφωση (προπέτεια) στον αυχένα ή στη κοτύλη με αποτέλεσμα την πρόσκρουση της προπέτειας αυτής στην κοτύλη κατά τη διάρκεια της κάμψης του ισχίου.

Τα σύνδρομο παρουσιάζει τρεις τύπους:

1.  Τον τύπο CAM όπου η παραμόρφωση εντοπίζεται στον αυχένα του μηριαίου. Εδώ εμφανίζεται παραμόρφωση προπέτειας, προεξοχής του αυχένα, (μή σφαιρική κεφαλή) πράγμα που προκαλεί πρόσκρουση στον αρθρικό χόνδρο της κοτύλης κατά την κάμψη του ισχίου. Η πρόσκρουση δημιουργεί αποκόλληση (delamination) του αρθρικού χόνδρου (cartilage), ενώ ο επιχείλιος χόνδρος (Labrum) παραμένει σε σχετικά καλή κατάσταση. Σε κατοπινό στάδιο επέρχεται η καταστροφή και του αρθρικού χόνδρου με αποτέλεσμα την προοδευτική στένωση του μεσαρθρίου διαστήματος και εγκατάσταση οστεαρθρίτιδας.
2. Τον τύπο PINCER όπου η παραμόρφωση βρίσκεται στη κοτύλη με υπερτροφία του οστού και με μεγαλύτερη επικάλυψη της κεφαλής. Πρόκειται συνήθως για retroverted acetabulum (κοτύλη στραμμένη προς τα πίσω) ή αρθροκατάδυση. Το αποτέλεσμα εδώ είναι η πρόσκρουση του αυχένα στον επιχείλιο χόνδρο κατά την κάμψη του ισχίου. Έτσι αρχικά επέρχεται αποκόλληση του επιχειλίου χόνδρου, λίγο αργότερα εκφύλιση και καταστροφή του επιχειλίου χόνδρου και αργότερα η καταστροφή του αρθρικού χόνδρου. Τελικό στάδιο και πάλι η στένωση του μεσαρθρίου διαστήματος και η εγκατάσταση οστεοαρθρίτιδας.
3. Τον μεικτό τύπο (Mixed –type) όπου εμφανίζονται και οι δύο αναφερόμενες παραμορφώσεις

Ο όρος παροδική οστεοπόρωση αποτελεί μια τελείως διαφορετική οντότητα από την κλασική οστεοπόρωση και δεν πρέπει να συγχέεται με αυτή. Αναφέρεται επίσης και ως σύνδρομο οιδήματος μυελού των οστών (bone marrow edema).

Χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο και μείωση της κινητικότητας μιας άρθρωσης με ταυτόχρονη παροδική μείωση της οστικής πυκνότητας του προσβαλλόμενου οστού. Είναι μια σχετικά νέα πάθηση, αφού η πρώτη περιγραφή της γίνεται το 1959 από τους Curtis & Kinsaid, οι οποίοι περιέγραψαν ένα σπάνιο κλινικό σύνδρομο το οποίο χαρακτηρίζονταν από πόνο και παροδική μείωση της οστικής πυκνότητας (οστεοπόρωση) του ενός ή και των δύο ισχίων, γυναικών που βρίσκονταν στο τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης.

Σήμερα πλέον θεωρείται ότι η πάθηση μπορεί να συμβεί σε ασθενείς και των δύο φύλων και σε όλες τις ηλικίες μετά την εφηβεία καθώς επίσης και σε αθλητές (αθλητές και παροδική οστεοπόρωση). Η κύρια εντόπιση της είναι στην άρθρωση του ισχίου (παροδική οστεοπώροση ισχίου) αλλά μπορεί κάλλιστα να παρατηρηθεί και στην άρθρωση του γόνατος καθώς και την ποδοκνημική.